Μουσική - Στίχοι: Παπαδημητρίου Δημήτρης - Αναγνωστάκης Μανώλης
Ερμηνεία: Γεράσιμος Ανδρεάτος
Έλα να παίξουμε...
Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου
Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένη
Τώρα δεν έχω πια αγαπημένη
Θα σου χαρίσω τους πύργους μου
Τώρα πια δεν πυροβολώ τους φίλους μου
Έχουν πεθάνει από καιρό πριν από μένα
Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω
Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω
Μονάχα ετούτο τον τρελό μου θα κρατήσω
που ξέρει μόνο σ' ένα χρώμα να πηγαίνει
δρασκελώντας την μιαν άκρη ως την άλλη
γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά
αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις
Έλα να παίξουμε...
Ο βασιλιάς αυτός δεν ήτανε ποτέ δικός μου
Κι ύστερα τόσους στρατιώτες τι τους θέλω
Τραβάνε μπρος σκυφτοί δίχως καν όνειρα
Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω...
Έλα να παίξουμε...
Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα...
2 comments:
Δεν ξέρω πάντα ένοιωθα μεγάλη ευχαρίστηση όταν έκανα το πιόνι βασίλισσα στα μετόπισθεν του εχθρού και απευθείας ματ, σπάνια στιγμή...
Στη ζωή δεν ξέρω με τη προσομοιώνεται... Μάλλον με αιφνιδιαστική εκδίκηση...
"μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά
αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις"
Σημειώνω το παραπάνω μοιάζει πολύ με τα όμορφα απρόσμενα στη ζωή...
Μανώλης Αναγνωστάκης, αγαπημένος το ξέρεις καλά...
Σε φιλώ... Στων δικτύων τις συνιστώσες τόσες κι άλλες τόσες να πλανώνται πάνω από τα κεφάλια μας, πέφτουν και μας τσακίζουν άλλοτε και άλλοτε μας μεθούν και άλλα πολλά...
Τα κρίσιμα τετράγωνα να προσέχουμε, στη ζωή αυτή τη στιγμή... Από την κατάλυσή τους και μετά πολύ πιθανόν να ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση για το ματ και ξέρεις το ματ στη ζωή δεν είναι πάντα ιπποτικό όπως στο σκάκι ποτέ δεν πεθαίνει ο βασιλιάς εκεί στη ζωή όμως...
Σε φιλώ, έτσι γιατί μ' αρέσουν οι κύκλοι που κλείνουν και ανοίγουν και ειδικά αυτοί που δεν κλείνουν ποτέ παρά μόνο στο ματ...
Σοφάκι τώρα το θυμηθηκα...
ασχετο, ότι να ναι είμαι...
αυτό το τραγούδι δεν έπαιζε στους τίτλους της σειράς "λόγω τιμής"???
κουρυφαία σειρά, την είδα πρόσφατα ολόκληρη σε 4 μέρες...
Αλκης Κουρκουλος θεός και η Βολιώτη μ'αρέσε...
Post a Comment