Ξεκαθάρισμα Λογαριασμών

Λοιπόν, τώρα, χωρίς υπεκφυγές.
Είμαστε οι δυο μας, εσύ κι εγώ, και το ξέρεις.
Θα σ' το πω για πρώτη φορά και τελευταία:

ΣΕ ΞΕΧΝΑΩ.
Ναι, ναι, καλά άκουσες, σε ξεχνάω.
Δεν το περίμενες ε?
Κι εγώ, αν κάποιος πριν δυο μήνες μου έλεγε ότι θα σταματούσα να σε σκέφτομαι, θα έβαζα τα γέλια.
Τώρα κουνώ το κεφάλι με απάθεια...

Ναι σου λέω, ακόμα δε με πιστεύεις, έχω αρχίσει να σε ξεχνάω!
Η εικόνα σου δεν είναι πια ξεκάθαρη.
Δε θα μπορούσα πλέον να σε ζωγραφίσω όπως έκανα παλιά.
Ακόμα κι η φωνή σου, αυτή η φωνή που αγάπησα, ακόμα κι αυτή έχει αρχίσει να κάνει "χρατς", σαν παλιός δίσκος βινυλίου.

Τί; Μη μου πεις ότι ξαφνιάσεσαι; Ότι δεν το περίμενες αυτό από μένα!
Στο κάτω κάτω, γιατί να με ξεχάσεις εσύ και να σε θυμάμαι εγώ;
Νομίζεις ότι μ' αρέσει, ότι τη βρίσκω να υποφέρω;
Καλέ μου, κάνεις λάθος...

Ή μήπως είχες την εντύπωση ότι θα τρέχω από πίσω σου σαν σκυλί, λαχανιάζοντας και κουνώντας την ουρά;
Σου έχω νέα, το αγαπημένο μου ζώο είναι η γάτα.
Ευέλικτη και ανεξάρτητη.
Χαδιάρα μ' όσους την αγαπούν, σκληρή για τους εχθρούς της.

Αν είσαι εχθρός μου;
Όχι ακριβώς.
Δε νιώθω ότι σε μισώ, όχι, αυτό πρέπει να το καταλάβεις.
Δεν είναι μίσος αυτό που νιώθω, όχι, δεν είναι...

Είναι μια αδιαφορία, ναι, αδιαφορία, και ίσως, μια απορία, αν τελικά άξιζε που έγινα ράκκος...

Αυτά που λες, λοιπόν φίλε μου, αυτά που λες...
Μια μέρα θα σε θυμάμαι και θα είσαι μία ανάμνηση, όχι απαραίτητα γλυκιά, ίσως γλυκόπικρη, αλλά τουλάχιστον, ανώδυνη...

Ναι βέβαια! Για το τέλος, το κλισέ μου θα το πω:
Καλή σου τύχη, φίλε μου, και καλη ζωή.

.