Ζω την απόλυτη βαρεμάρα. Μία πλήξη, μία ανία πρωτόγνωρη. Σήμερα, ενώ στη πόλη γίνεται χαμός με τα αποκριάτικα πανηγύρια, εγώ σκυλοβαριέμαι σπίτι μου. Δε περιγράφεται πραγματικά. Βαριέμαι να βγω, βαριέμαι να διαβάσω, βαριέμαι να δω τηλεόραση, βαριέμαι να πάω σινεμά, βαριέμαι ακόμα και να κοιμηθώ. Αυτή τη στιγμή ακούω το σιντί "καλό ταξίδι" από τα "μακρινά ξαδέρφια" και δε μπορώ να πω ότι μ' ανεβάζει κι αυτό ιδιαίτερα. Να το κλείσω; Βαριέμαι. Δε ξέρω από πού βρίσκω τη δύναμη να σχηματίζω στο πληκτρολόγιο τις λέξεις. Έχω διαβάσει ότι είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται την άνοιξη, όμως δεν μου έχει ξανατύχει έτσι. Α στο καλό, την έκλεισα τη μουσική. Έχει αρχίσει να σκοτεινιάζει στο δωμάτιο όμως ο διακόπτης για το φως είναι υπερβολικά μακριά... Πλάκα έχει. Μου φαίνεται ότι έχω αρχίσει να μουχλιάζω εδώ στη θέση μου. Σε λίγο θα φυτρώσουν μανιτάρια στη πλάτη μου. Έλεος!! Ας συμβεί επιτέλους κάτι!! Πώς όμως, αφού κάθομαι παθητικά μπροστά από μια οθόνη??? Θα 'πρεπε να ακολουθήσω το παράδειγμα του αδελφούλη μου, να βάλω μία μάσκα ζόμπι και να βγω να τρομάξω μικρά αθώα παιδάκια - ο αδερφός μου απείλησε ότι θα τρομάξει όλα τα κοριτσάκια της τάξης του ανεξαιρέτως.
Μόλις η μπήκε η μαμά μου και μου άναψε το φως, ευτυχώς. Μου έδωσε να δακτυλογραφήσω κάτι εκθέσεις μαθητών της, παράδειγμα προς αποφυγήν για τους υπόλοιπους. Τι θα δούνε τα ματάκια μου...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
Καλά, δε βαριέσαι να δακτυλογραφήσεις??? :)
Η βαρεμάρα που λες Σοφία μου, οφείλεται στη μεγάλη προσπάθεια που καταβάλεις φέτος, καθώς και στο άγχος.
Είναι φυσιολογικό να υπάρχει μια κοιλιά, απλά δεν πρέπει να την αφήσεις να σε πάρει από κάτω!
Πραγματικά, κι εγώ νοιώθω έτσι κάποιες φορές, και είναι πολύ άσχημο!
Από τη μία να μη σε χωράει ο τόπος, κι από την άλλη να βαριέσαι να βγεις...
Πίστεψέ με... το αργότερο μέχρι το καλοκαίρι, αμέσως μετά τις πανελλήνιες, θα έχεις τρελή όρεξη για βουτιές στην παραλία!
Φιλιά, και να προσέχεις
Αν βαριέσαι να απαντήσεις, άστο, δεν πειράζει! :):):)
Καλή Σαρακοστή!
Καλέ μου Κούκε,
είναι καλό όταν ξέρουμε πως ορισμένες καταστάσεις δεν τις βιώνουμε μόνοι μας (τέτοιες και χειρότερες).
Όσο για το καλοκαιράκι... Σκοπεύω όντως να το ρίξω έξω. Άσε που μένω και δίπλα στη θάλασσα, οπότε καταλαβαίνεις.. ΄΄Ισως σχεδιάσω και κανένα ταξιδάκι για να γιορτάσω την (επίσημη) ενηλικίωσή μου! Μου έφτιαξες τη διάθεση! Thanks!
Υ.Γ. Είδες? Δεν βαρέθηκα να απαντήσω ;)
Αγαπητή Σοφία, σου στέλνω απ΄ το σχολείο. Κάνω «πληροφορική» αυτή τη στιγμή. 64kbs isdn σύνδεση, μοιρασμένη σε 15 υπολογιστές που καίνε κάρβουνο... Περίμενα πάνω από 10 λεπτά για να φορτώσει αυτή η σελίδα με τα σχόλια. Κάνουμε excel... ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ! Μόνο αυτή τη στιγμή νιώθω αυτά που γράφεις στην ανάρτησή σου.
Ωραίο το blog σου. Εύχομαι καλή συνέχεια και καλές αναρτήσεις.
Υ.Γ.: Αλήθεια, πώς βρίσκεις το χρόνο και ασχολείσαι;
Aγαπητέ μου Πρέσβη,
αυτές τις ώρες πληροφορικής τις ξέρω καλά... Ευτυχώς φέτος μας λυπούνται οι καθηγητές και μας αφήνουν ελεύθερους να σερφάρουμε, χωρίς την "κάλυψη της υποχρεωτικής ύλης". Μη στενοχωριέσαι, σε 1-2 χρονάκια (μέσα έπεσα?) θα απελευθερωθείς από τα καρβουνάκια!
Για το χρόνο που με ρωτάς, ξεκλέβω από δω κι από κει. Πότε στο σχολείο, πότε μισή ωρίτσα τα βράδια... Αυτά.
Χαίρομαι που σ' αρέσει το "ιστολόγιό" μου. Να περνάς όποτε θέλεις!
Καλό βράδυ!
Post a Comment