Ιεριχώς

Σε σένα μιλάω, ακούς, σε σένα εκεί
Που μόλις ξύπνησε η αυγή, ανάδεψες σιγά το πέπλο
Και σαν της Ιεριχούς το ρόδο αναδιπλώθηκες δειλά.

Που όλον τον κόσμο 'χες γυρίσει για να βρεις από το τίποτα μιλιά
Και με συνάντησες εδώ, σε μια έρημο από ανθρώπους
Με τα μάτια σου να λες φυλαχτά από άλλους τόπους.

Που με γέμισες ορμές να ξετυλίξω το κουβάρι
Και ν' ανοίγω άλλο ένα συρτάρι, με τη σκέψη μου στο χτες.

Μα τα χρώματα θ' αλλάξουνε, θα δεις,
Ζωντανά θα γίνουν, φωτεινά λαμπαδιασμένα,
Φωτιά δώσε στην ώχρα και στο θάνατο φωτιά.

Σαν τη φωτιά που τον φοίνικα αργά σκοτώνει
Μα αυτός απτόητα ξανά από τις στάχτες μέσα αναβιώνει
Και δίνει εικόνα για αύριο και χτες, για το λευκό σου και το μαύρο
εξαπολύοντας ευχές,
Έτσι λοιπόν κι εδώ εσύ, πού 'σαι ελπίδας λείψανο και ζωής απομεινάρι
Μη ζεις μακριά αποκομμένος απ' της φωτιάς σου το κλωνάρι.

Μα όπως το αστέρι φέγγει και η γη όπως γυρνά
Έτσι και η ζωή σε παίρνει δε σ' αφήνει μια φορά
Να γυρνάς αέναα να σπέρνεις της ζωής τη σκέψη
Αγνοώντας του κόσμου την διχόνοια και την δειλή τη λέξη. 

Όνειρο γίνε και πράξη φωτείνη
Να προχωράς γοργά με τόλμη και ορμή
Ηλίου αποστολική εκπομπή η εικόνα σου
στη διφορούμενη υστεραία.


Jimank1hc - Sophia